Evet, artık hayatın en zor anlarıyla baş başa kalmaya başladık. Neden mi? Çünkü tahammül sınırlarını bile zorlayan bazı olaylar ve bu olayların sizin hayatınıza yön vermesi sizce de çok sıkıcı bir durum değil mi? Bence sıkıcı bir durum. Ama buna rağmen mücadeleyi bırakmamak gerekli. Bu da tek teselli. Belki de böyle olmasını istediğimiz içindir diyerek kendimizi teselli ediyoruz. Aslında gerçekte olan bu değil. Sorunu çözmeye ya da soruna çözüm aramaya çalışırken ve bu çözüm gözümüzün önündeyken neden farklı maceralara atılırız ki. Bu da bizim yapımızda var aslında. Neyse lafı uzatmamak gerekir vesselam. Geçen gün bir öğrencime denk geldim. Öğretmenim nasılsınız, iyi misiniz diye sordu. Ben de iyiyim sağolasın çocuğum diye cevap verdim. Tabi bir öğretmen için en önemli şey öğrencisinin ders durumunun nasıl olduğunu öğrenmesi. Nasılsın, iyi misin, derslerin nasıl diye sordum, sormaz olaydım. Öğrencim derslerim çok iyi değil diye epeyce veryansın etti. Sorun ne diye sorunca bana çok güzel bir cevapla karşılık verdi ki tebrik ederim ben bile o cevabı veremezdim. Cevabı şuydu: "Öğretmenim sizinle çalıştığımız zaman her şey iyiydi. Liseye başladım her şey kötüleşmeye başladı. Öncelikle bu nasıl olur diye sorguladım. Derslere isteğim yoktu. Ders çalışmak istemiyordum. Sonra gözlemlemeye başladım ve sorunun ne olduğunu anladım. Sorun "SEVGİSİZLİK" evet "SEVGİSİZLİK" dedi. Bir öğretmen öğrencilerini dersten soğutur mu ya da öğrencilerinin derse olan ilgisini bitirir mi?" Bitiriyorlarmış bunu öğrencimden öğrendim. Öğretmenlik çok kutsal bir meslek ve bunun kutsallığını bitirirseniz, öğrencileri kaybedersiniz. Tabi şimdi farklı meslek dallarının söylendiğini duyuyor gibiyim. Öğretmenlikte ne kutsallık var. Senenin 3 ayı tatil yapıyorsunuz, 9 ayı çalışıyorsunuz diye. Tabi bu konu ayrı tartışılır bununla ilgili farklı bir yazı yazacağım.
Konumuza dönelim. Öğretmenlik demek çocuğu derse odaklamak, çocuğun ilgisini göz önünde bulundurarak dersi anlatmak ve onunla birlikte eğlenerek dersi bitirmek. Ama bunu yapamayan ya da yaptığını düşünen meslektaşlarım var. Duyuyor gibiyim aslında şimdiden şikayetleri. Bende anneyim, bende babayım. Benim okul dışında da sorumluluklarım var diyeni. Malaasef öyle değil işte. Senin sorumlulukların ayrı, okulun sorumlulukları ayrı. Okula gidiyorsan okuldaki sorumluluklarını ziyadesiyle yerine getrimelisin. Okuldan çıktıktan sonra artık bir ebeveynsin ve ebeveyn olmanın sorumluluklarını yerine getirirsin. İkisini de ayırmalısın. İkisini ayırmazsan öğrencini dersten soğutursun yetmez kendinden soğutursun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder